Rodzice z lękami i zaburzeniami depresyjnymi są znacznie bardziej predestynowani do posiadania dzieci o bardziej lękowym temperamencie. Dzieci o bardzo lękowym temperamencie mają skłonność do wzmożonej reaktywności fizjologicznej i behawioralnej oraz znacznie większe ryzyko zapadnięcia na zaburzenia lękowe i depresyjne. Te zaburzenia pojawiają się gdy wrodzone tendencje i czynniki środowiskowe zbiegają się, by następnie zakłócić pracę systemów nerwowych, które pośredniczą w adaptacyjnej lękliwości. Aż 50% dzieci o nadmiernie lękowym temperamencie rozwija zaburzenia psychiczne.
Oprócz wpływów środowiskowych, które ułatwiają międzypokoleniowe przekazywanie psychopatologii (np. oddziaływania między rodzicem a dzieckiem), różnice genetyczne stanowią około 35% prawdopodobieństwa, że dziecko rozwinie zaburzenie lękowe. Wiele regionów mózgu przyczynia się do ukształtowania się lękowego temperamentu, a uszkodzenie któregokolwiek z tych regionów jest wystarczające do zmniejszenia, choć nie zlikwidowania, poziomu lęku. Zatem dziedziczne ryzyko rozwoju psychopatologii stresu prawdopodobnie ujawnia się poprzez jej wpływ na wiele części układu neuronalnego, leżących u podstaw tego rodzaju temperamentu. W badaniach wykorzystano wiedzę z dziedziny korelacji genetycznych do identyfikacji regionów mózgu, których funkcjonowanie i struktura przyczyniają się do międzypokoleniowego przenoszenia lękowego temperamentu. Analiza genetycznej korelacji ma kluczowe znaczenie dla identyfikacji regionów, które mogą pośredniczyć w genetycznym wkładzie w ten temperament.
Badania przeprowadzone były na grupie 592 pokoleniowo spokrewnionych rezusów. Mózgi małp poddawano skanowaniu za pomocą funkcjonalnego rezonansu magnetycznego, podczas improwizowania potencjalnie lękowych sytuacji. Następnego dnia dokonywano pomiaru za pomocą strukturalnego rezonansu magnetycznego, bez wprowadzania zwierząt w stan zagrożenia. Wielokrotna analizy porównawcza skanów mózgowych wraz z uwzględnieniem stopnia pokrewieństwa doprowadziły do wyodrębnienia struktur mózgowych oraz wykazania wpływu ich funkcjonowania na przekazywanie temperamentu lękowego.
Naukowcy odkryli, że nadmiernie aktywna sieć niektórych obszarów mózgowych ma kluczowe znaczenie dla tego, jak dzieci przejmują lęki i depresję od rodziców. Sieć ta składa się z trzech regionów mózgu, które wspólnie kontrolują reakcję strachu. Wyniki badania wskazują, że geny przekazane od rodziców do dzieci wpływają na funkcjonowanie tych trzech regionów. Obszary te znajdują się w pniu mózgowym, w ciele migdałowatym i przedniej części korowej.
Co ważne, w badaniu wykazano, że nie sama struktura lecz nadmierna aktywność tych trzech regionów mózgu jest kluczowa, gdyż wprowadza w nim takie zmiany, które są bezpośrednio związane z późniejszym ryzykiem rozwinięcia lęku i depresji. To duży krok w zrozumieniu neuronalnych fundamentów dziedzicznego lęku.
źródło: http://www.pnas.org