Duża depresja może występować pod postacią bardzo zróżnicowanych zespołów. I tak naprawdę każdy z nich jest inny. Tak, jak inny jest każdy człowiek. Depresja też jest na swój sposób niepowtarzalna. Dla ułatwienia komunikacji między lekarzami i wyboru właściwego leku stworzono pewne obrazy kliniczne depresji. Nie są one jednak nigdy identyczne z tym, co dzieje się w osobie chorej. Poniżej kilka opisów depresji:
Depresja prosta (typowa)
To, można powiedzieć najczystsza postać depresji. Wszystko jest typowe: odczucie smutku, niechęć do podejmowania jakichkolwiek czynności, brak radości z czegokolwiek. Towarzyszy temu odczucie, że nasze ciało jest słabe. Obecne są różne dziwne dolegliwości somatyczne. Występują problemy ze snem. Chory może myśleć również o samobójstwie.
Depresja z urojeniami
Tutaj poza objawami depresji występują takie objawy jak np. w schizofrenii. Chory może mieć poczucie, że odpowiada za wszystkie cierpienia świata, że jego ciało się rozpada, że umiera na śmiertelną chorobę. Są to tzw. objawy psychotyczne, a osoba cierpiąca jest przekonana o ich prawdziwości. Bardzo się też boi. Często z tego powodu nie może spać. W tej depresji ryzyko samobójstwa jest bardzo duże. A w leczeniu, oprócz leków przeciwdepresyjnych i przeciwlękowych, muszą być stosowane takie same leki jak w schizofrenii.
Depresja lękowa
W tej depresji poza jej typowymi objawami występuje nasilony lęk. Może on mieć bardzo duże nasilenie i wywoływać całkowitą bezsenność.
Depresja hipochondryczna
Chory jest przekonany o istnieniu u siebie poważnej, często śmiertelnej choroby. Odczuwa dolegliwości, które nie mają potwierdzenia w badaniach laboratoryjnych i obrazowych. Często występują tutaj objawy psychozy, tzw. urojenia.
Depresja z natręctwami
W tej depresji dominują natrętne myśli dotyczące zrobienia bliskim krzywdy, myśli bluźniercze. Osoba chora jest przekonana o głębokich grzechach, których się dopuściła i wielkiej winie. Za tymi myślami kryje się jednak duży nieuświadomiony smutek, poczucie winy. Dlatego zmniejszenie dolegliwości powoduje zastosowanie leków przeciwdepresyjnych.
Co to jest depresja agitowana?
Depresja agitowana to depresja z dużym pobudzeniem i lękiem.
Co to jest depresja sezonowa?
Depresja sezonowa, to epizody depresji pojawiające się w określonym czasie. Najczęściej jest to na przełomie jesieni i zimy lub zimy i wiosny. Są bardziej charakterystyczne dla kobiet. Depresja sezonowa ma duże powiązanie z niedoborem światła słonecznego. Ważnym elementem jest leczenie światłem W depresji sezonowej występuje zaburzenie w poziomie tzw. neuroprzekaźników: serotoniny, noradrenaliny, dopaminy. Dlatego zażywanie leków przeciwdepresyjnych, działających na te neuroprzekaźniki, przynosi poprawę.
Cechą charakterystyczną depresji sezonowej jest duża senność, poczucie ociężałości, apetyt na słodycze. Jeżeli zdiagnozowano je u nas, pamiętajmy o spacerach w świetle słonecznym.