Międzynarodowy Dzień Osób Niepełnosprawnych to święto obchodzone corocznie 3 grudnia, ustanowione przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w 1992 roku na zakończenie Dekady Osób Niepełnosprawnych (1983–1992).
Celem obchodów jest przybliżenie społeczeństwu problemów osób niepełnosprawnych, czyli tych u których występują ograniczenia w prawidłowym funkcjonowaniu spowodowane obniżeniem sprawności fizycznej lub psychicznej, albo nieprawidłowości w budowie i funkcjonowaniu organizmu, oraz pomoc we włączeniu tej grupy społecznej w społeczne życie. Obchody Dnia są również okazją do zwiększenia świadomości publicznej o korzyściach płynących z integracji osób niepełnosprawnych w każdym aspekcie życia politycznego, społecznego, gospodarczego i kulturalnego. Ważną tematyką obchodów są bariery architektoniczne.
13 grudnia 2006 roku na 61 sesji Zgromadzenia Ogólnego została przyjęta Konwencja Praw Osób Niepełnosprawnych. W myśl jej zapisów osoby niepełnosprawne mają prawo do: wolności i bezpieczeństwa, swobody poruszania się (w tym równego z osobami pełnosprawnymi dostępu do przestrzeni i budynków użyteczności publicznej, transportu, informacji i komunikacji), ochrony zdrowia, edukacji, życia prywatnego i rodzinnego oraz udziału w życiu politycznym i kulturalnym.
Każdego roku obchodom towarzyszy inna tematyka. W tym roku myślą przewodnią obchodów jest hasło: “Mimo wszystko – potrafimy”.
Według danych Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) na świecie żyje ponad 650 milionów osób niepełnosprawnych w następstwie psychicznych, fizycznych oraz sensorycznych niesprawności. Stanowi to około 10% całej populacji.
W ramach narodowego spisu powszechnego, który został przeprowadzony w czerwcu 2002 roku, w Polsce było 5.456.700 osób niepełnosprawnych, co stanowiło 14,3% całego społeczeństwa. Oznacza to, że w roku 2002 co siódmy Polak był osobą niepełnosprawną. W latach 1989-2003 liczba niepełnosprawnych wzrosła o 46,1%. Ten wysoki wzrost wiąże się przede wszystkim z procesem starzenia się społeczeństwa, który trwa nadal.